Prawdziwych fachowców, reprezentujących uznane marki, jakich udało się namówić do gry w Jagiellonii było w ostatnich latach jak na lekarstwo. Tomasz Wałdoch, Radosław Kałużny, Piotr Lech ? to nazwiska, które z założenia miały odmienić styl gry i wpłynąć w konkretny sposób na wyniki osiągane przez drużynę. Piłkarze ci, przybywali do Białegostoku w konkretnym celu. W określonym czasie mieli, niczym wytrawni fachowcy, zrobić swoje: wykonać powierzone zadanie i z czystym sumieniem odejść w dalszą drogę. Kolejnym przykładem, o którym chciałbym dziś przypomnieć i którego kwalifikuję do danej grupy jest Adam Grad.

Wychowanek Energetyka Łódź już jako junior zdołał przedostać się do pierwszej drużyny lokalnego rywala ? Łódzkiego Ks. Zbierając pochlebne recenzje, dał się poznać jako bardzo obiecujący napastnik młodego pokolenia, reprezentował barwy Polski w ramach kolejnych drużyn juniorskich i młodzieżowych. Był podstawowym zawodnikiem drużyny U-21 Janusza Wójcika, grając pierwsze skrzypce w eliminacjach Młodzieżowych Mistrzostw Europy, kiedy to Orlęta pozbawiły złudzeń reprezentacje Anglii, Turcji i Irlandii Północnej, zdecydowanie (5 punktów przewagi nad drugimi w tabeli, dumnymi Synami Albionu) wygrywając swoją grupę eliminacyjną. W ćwierćfinale Mistrzostw Europy, będących równocześnie europejskim sitem kwalifikacji olimpijskich, los skojarzył Polskę z Danią. I niespodziewanie ? biało-czerwoni ulegli Duńczykom aż 0:5. W rewanżu udało się osiągnąć remis, dzięki któremu Polacy ostatecznie awansowali na olimpiadę w Barcelonie (także dzięki faktowi, że reprezentacja Szkocji, która zajęła trzecie miejsce ostatecznie na igrzyska nie pojechała ? w myśl przepisów mówiących, że tylko reprezentacje niezależnych państw mają do tego prawo) ale szokujący wynik wymusił na trenerze Wójciku zmiany w doborze zawodników i ostatecznym ustalaniu kadry. Adam Grad pozostał więc w odstawce niczym kozioł ofiarny. Jego oszałamiająca kariera międzynarodowa skończyła się jeszcze szybciej niż zaczęła, jego miejsce zajął późniejszy ulubieniec ?Wójta? ? Wojciech Kowalczyk, który w eliminacjach za pewniaka raczej nie uchodził. Sam Wójcik przyznawał jeszcze przed olimpiadą, że ma z Kowalczykiem same problemy i raczej nie znajdzie mu miejsca w 22-osobowej kadrze w przypadku awansu. Szansa przeżycia największej przygody życia i jak pokazała historia, także medalu olimpijskiego, przeszła Gradowi koło nosa.

Po zakończeniu przygody z reprezentacją olimpijską postawił na tułaczkę, nigdzie nie zdążył zagrzać dłużej miejsca. Grał w Łódzkim Ks, Olimpii Poznań (umoczony w aferę zwaną szerzej ?kolejką cudów?, ostatecznie zakończonej odebraniem tytułu mistrzowskiego Legii Warszawa), Kayserispor Kulübü (4 gole w ekstraklasie Turcji), Lechii/Olimpii Gdańsk i Sokole Tychy, w którym to po raz ostatni występował na poziomie ekstraklasy. Potem II-go czy nawet III ligowe czasy zastały go w Aluminium Konin, Astrze Krotoszyn, Pelikanie Łowicz, Karkonoszach Jelenia Góra, Unii Skierniewice, Mławskim Ks i ponownie w Łks.

Był sezon 2001/02, łodzianie bili się o utrzymanie – podobnie jak Jagiellończycy, z resztą. 32-letni wówczas snajper zdążył strzelić 7 bramek i wyrosnąć na lidera swojej nowej-starej drużyny. Nie cieszył się tym mianem długo, już we wrześniu przeszedł do prowadzonej przez Wojciecha Łazarka Jagiellonii.

Pierwszy mecz w Białymstoku rozegrał 5 września, reprezentując jednak jeszcze barwy Łks. Mimo kilku dogodnych sytuacji bramkowych – gola nie strzelił, ciekawe czy w wyniku podpisywanej już ukradkiem umowy. W sprawozdaniu z meczu zapisał się dziewięćdziesięcioma minutami spędzonymi na boisku i żółtą kartką. W Jagiellonii debiutował dwa tygodnie później, podczas wyjazdowego meczu z Ceramiką w Opocznie. Pierwszego gola udało mu się strzelić w spotkaniu numer dwa, z Hetmanem Zamość w Białymstoku. Jagiellończycy po jego trafieniu objęli prowadzenie w 13 minucie. Goście doprowadzili do wyrównania już minutę później. Wyrównany pojedynek trwał aż do końca, goście uzyskali zwycięskie trafienie w 82 minucie.

Swoje najlepsze spotkanie w żółto-czerwonych barwach rozegrał w ramach 14 kolejki ? przeciwko Polarowi Wrocław. Większość kibiców zapamiętało je na długo z racji zadymy na stadionie, rozdmuchanej potem strasznie w mediach. Nawet Hat-trick ustrzelony przez Grada przeszedł wśród dziennikarzy mniejszym echem. O dziwo, Kurier Poranny potrafił czasem trzymać fason:

Kurier Poranny, 15 październik 2001: ?Grad goli Adama?

Bardzo efektowne zwycięstwo podopiecznych trenera Wojciecha Łazarka, najwyższe w 14 kolejce spotkań. Adam Grad zdobywcą trzech goli. Bójka kibiców z ochroniarzami zmąciła radość z sukcesu.[…] Po trzech porażkach z rzędu drugoligowi piłkarze Jagiellonii Wersal Podlaski Białystok w efektownym stylu rozprawili się z Polarem Wrocław gromiąc go 4:0 (2:0). Bohaterem meczu był 32-letni napastnik Adam Grad, który zdobył trzy gole. Radość ze zwycięstwa zepsuła bitwa szalikowców z ochroniarzami, co spowodowało prawie 10 minut przerwy w grze. […]

– Nie ma innej możliwości, niż zwycięstwo – powtarzali przed meczem piłkarze i szkoleniowcy Jagiellonii. Nic wiec dziwnego, ze od pierwszego gwizdka sędziego przewaga należała do białostoczan, którzy w 13 minucie prowadzili już 1:0. Arkadiusz Chrobot precyzyjnie przerzucił piłkę nad obrońcami Polaru do Pawła Sobolewskiego, ten dośrodkował do Adama Grada, który z bliska nie do obrony strzelił głowa. Było to pierwsze i zarazem celne uderzenie jagiellonczyków na bramkę rywali.

Z gola cieszyli się niemal wszyscy na stadionie. Niemal… Szalikowcy Jagiellonii – jak zwykle miało to miejsce – na początku spotkania nie wywiesili flag w klubowych barwach, a jedynie transparenty z napisami „J… prezesów” i „Na doping kibiców trzeba zasłużyć”. W milczeniu obserwowali mecz, aż do 22 minuty, gdy nagle zaatakowali ochroniarzy z „Delty”. Doszło do bójki. Sędzia zmuszony był przerwać mecz na około 10 minut. Bijatyka trwała do momentu zanim na stadionie pojawili się policjanci.

– Zamieszki na trybunach i przerwa w grze wybiła nas z rytmu – mówili po meczu zawodnicy. Rzeczywiście, gdy mecz został wznowiony, przez kilka minut inicjatywa należała do wrocławian. Najpierw jeden z graczy Polaru „wkręcił w ziemie” białostockiego obrońcę – Krzysztofa Łągiewke i po chwili zakotłowało się na polu karnym. Na szczęście zakończyło się tylko na rzucie rożnym. Bramkarz „Jagi” – Mirosław Dymek musiał jeszcze kilka razy interweniować, ale za kazdym razem robił to skutecznie. W odpowiedzi (35 minuta) Mariusz Dzienis skorzystał z dośrodkowania Dzidoslawa Zuberka, strzelił głowa, lecz świetna interwencja popisał się golkiper gości – Krzysztof Osinski. Akcje jagiellonczyków ponownie nabrały tempa i tuz przed gwizdkiem oznajmiającym przerwę (45 minuta) podwyższyli oni na 2:0. Pięknym rajdem na polu karnym gości popisał się Dzidoslaw Zuberek. Po minięciu dwóch obrońców Polaru podał dokładnie na głowę Grada, a ten precyzyjnym uderzeniem po raz drugi zmusił do kapitulacji Osinskiego. […]

W 72 minucie Dariusz Czykier podał do Adama Grada, który wbiegł na wolne pole i posłał futbolówkę w długi róg kompletując hat-trick. Piec minut później Zuberek, który tego dnia był wyśmienitym „asystentem” obsłużył Zbigniewa Szugzde. Szugzda samotnie popędził na bramkę Polaru i strzelił obok golkipera z Wrocławia. 4:0!

Po zdecydowanie najlepszym w tamtej rundzie spotkaniu Jagiellonia awansowała(sic!) na szesnastą pozycję.

Przez cały okres występów w Jagiellonii, Grad był podstawowym zawodnikiem, nie wystąpił jedynie w dwóch ostatnich meczach. Potrafił, jak w spotkaniach z Polarem Wrocław czy Szczakowianką Jaworzno, ustrzelić po kilka goli by potem zapaść w pewien rodzaj letargu ? pozostając na boisku zupełnie niewidocznym przez kilka kolejnych spotkań, oddając pole Wojciechowi Kobeszce czy Dzidosławowi Żuberkowi. Stosunkowo zaawansowany wiekiem piłkarz z jednej strony prezentował wysokie, biorąc pod uwagę średnią drużyny, możliwości: doświadczenie, umiejętność wykorzystywania błędów przeciwnika, boiskowe cwaniactwo i sprawność ogólno-piłkarską. Z drugiej strony lekka nadwaga i wrażenie, że już mu się nie chce, że najchętniej dałby już sobie z tą piłką spokój. Przypominał tym nieco Marco Reicha ? zachowując oczywiście odpowiednie proporcje.

Podsumowując półtorej rundy spędzonej w Białymstoku, zbyt łatwo można stwierdzić, że nie spełnił pokładanych w nim nadziei ? bo przecież drużyna nie uniknęła degradacji a jego gole rzadko przesądzały o zdobyczach punktowych. Ja jednak wychodzę z założenia, że pamiętnej wiosny 2002 roku, o utrzymanie walczyliśmy do ostatniego gwizdka ostatniej kolejki. A kto wie, czy świadomość degradacji nie dopadłaby białostoczan już na miesiąc, dwa wcześniej gdyby nie blondwłosy napastnik urodzony w Łodzi? Ostatecznie fakt dokonał się z chwilą zakończenia rozgrywek, Jagiellonia mogła już szykować się do gry w III lidze, większości zawodników oczywiście podziękowano, nie przedłużając umów. Z Gradem pożegnano się może nie z jakimś specjalnie wielkim żalem, ale honorując dokonania i wkład w walkę, której z jego strony na pewno nie zabrakło.

Adam Grad – mecze w Jagiellonii (wszystkie II liga): 26, bramki: 10, kartki: 2 żółte

Ceramika Opoczno – Jagiellonia    1:0, 90 minut
Jagiellonia – Hetman Zamość       1:2, 90 minut, 1 gol
Ruch Radzionków – Jagiellonia     0:1, 90 minut
Jagiellonia – Polar Wrocław       4:0, 90 minut, 3 gole
Górnik Polkowice – Jagiellonia    0:0, 90 minut
Jagiellonia ? Lech Poznań         1:1, 90 minut
Odra Opole – Jagiellonia          1:1, 90 minut
Jagiellonia ? Tloki Gorzyce       1:1, 90 minut
Swit Nowy Dwór – Jagiellonia      1:2, 90 minut
Gks Belchatów – Jagiellonia       2:1, 90 minut, 1 gol
Jagiellonia – Myszków             0:0, 90 minut
Orlen Płock – Jagiellonia         1:0, 90 minut
Jagiellonia – Szczakowianka       3:1, 90 minut, 2 gole
Jagiellonia – Arka Gdynia         0:0, 60 minut
Zagłębie Sosnowiec – Jagiellonia  1:0, 55 minut
Jagiellonia – Hutnik Kraków       2:0, 90 minut, 1 gol
Łks – Jagiellonia                 2:1, 90 minut, zólta kartka
Jagiellonia ? Górnik Leczna       1:0, 46 minut
Wlókniarz Kietrz – Jagiellonia    0:0, 44 minuty
Jagiellonia ? Ceramika Opoczno    1:0, 35 minut
Hetman Zamosc – Jagiellonia       0:0, 38 minut
Jagiellonia ? Ruch Radzionków     1:1, 35 minut
Polar Wroclaw – Jagiellonia       2:2, 44 minuty, 1 gol
Jagiellonia – Górnik Polkowice    3:1, 90 minut, zólta kartka
Lech Poznań – Jagiellonia         1:0, 44 minuty
Jagiellonia – Odra Opole          3:1, 57 minut, 1 gol